Gedicht: ZEEHELD ZEVENTIEN
ZEEHELD ZEVENTIEN
voor water ze zee zei zelf
een tiende van daalder in tijd
nog voor patrijzen rijzen konden
schuimgrenzend terug aan hout en touw
knopen paden een schild aan zes geruit
rotonde tij geroffel uit bad eed en mast
boksen trompetten zonder ring of zand
opus dei eland geraken
wanten schoenen poorten onbelicht
lengte jaren verwaand gezwicht de
bewuste vreter heden held in zicht
grillig klotsend in café en brood
woei het leven veranderlijk aan spel en dood
Over de dichter Sean Cornelisse:
26
wonend zeventien over
het zeeheldenkwartier
naast het hebben van baantjes
hier of daar
meestentijds geschreven
dichter en kunstenaar
