Lezerspost: arbeidstherapie of slavernij?
Beste redactie van het Zeeheldennieuws,
In het laatste nummer las ik het artikel van de BBOZ over mensen met een bijstandkering die als een soort van arbeidstherapie verkeersborden moeten afstoffen! Dit soort berichten doen altijd de nagels van mijn tenen afspringen als ik ze diep krom in mijn laagpolige tapijt!
Volgens mij is het allang bewezen dat dit soort dwangarbeid nul resultaat oplevert en niet meer dan één grote verspilling is van belastingcenten. Geld dat we voor veel betere doeleinden kunnen gebruiken.
Zou je dan nog iets leren van dit soort projecten, dan zou ik misschien zeggen ah la, of zoiets. Maar mensen met een bijstandsuitkering werk laten verrichten dat niemand motiveert om zelf weer aan de slag te gaan, brengt niets!
Hoe moet dit dan in de toekomst?
Door verdergaande automatisering en robots zullen meer en meer mensen uiteindelijk in één of andere uitkering terechtkomen. Mensen zullen grotendeels overbodig gaan worden. De hele dag stompzinnig werk doen zoals folders in elkaar schuiven of dozen vullen heb ik zelf ooit ondervonden. Die uitzichtloosheid maakte mij depressief.
Werken in een sociale werkplaats tussen mensen met een beperkte intelligentie, mensen die geen woord Nederlands spreken, mensen met taakstraffen, junkies, of alcoholisten maakte mijn dagen niet bepaald rooskleuriger! Aan het einde van de dag had ik in toenemende mate trek in alcoholische versnaperingen en zelfs in drugs.
Nee, de Nederlandse politiek is al heel lang de weg kwijt. Dit soort projecten van de BBOZ is daar ook een bewijs van. Los van het feit dat veel mensen het als slavenarbeid ervaren. We moeten met zijn allen toch tot een betere oplossing kunnen komen?
Katrien Amelink – van der Toren
(adres is bekend bij de redactie)
Onderstaand een verhaal over een rechtelijke uitspraak met betrekking tot het rondpompen van mensen in reïntegratietrajecten, zonder uitzicht op een baan.
