Straatverhalen: Klein maar fijn

Na een paar stuiptrekkingen is de lente nu echt begonnen! Alles groeit en bloeit weer. Je beseft dan wel dat onze wijk vooral bestaat uit heel veel steen; er is geen park en er zijn weinig perkjes. Gelukkig steken bewoners veel energie in allerlei groene projecten. Denk aan onze geweldige Zeeheldentuin, maar ook de talrijke initiatieven op kleinere schaal die ons straatbeeld mooier en vrolijker maken. Stoeptegels zijn op veel plekken vervangen door vaste planten, en waar het kan staan bloembakken vol met voorjaarsbloemen en zelfs eetbare planten.

Dat laatste is een niet te stuiten trend. De geraniums in de vensterbank worden vergezeld van minikasjes en potjes met kruiden, en ons stadstuintje is omgetoverd tot urban farm. Voorheen waren er slechts enkele gelukkigen met een volkstuintje waarin je je eigen gewassen kon verbouwen. Nu is er geen stads excuus meer om niet je eigen groente te kweken. Hangend, staand, tegen de muur of op het dak, alles kan. Wij stadsmensen zijn tegenwoordig groener dan groen, al is het wel op kleine schaal.

Veel Groen verloren in Zeeheldenkwartier

In het gebied rondom het huidige Museum voor Communicatie en de Bazarstraat is in de loop der tijd veel groen verloren gegaan. Het museum was ooit de Groote Koninklijke Bazar, een exotisch en luxe warenhuis en een mondaine ontmoetingsplaats voor de rich & famous van die tijd. En dat was niet in de laatste plaats dankzij de omliggende tuinen en koninklijke plantenkassen. Men kon daar struinen door een ‘Turksche tuin, ‘Chineesche bloementuin’ en ‘Vijverpark’. Eind 19^e eeuw moest dit plaatsmaken voor nieuwe huizen. Er werd tevens een verbindingsweg tussen de Zeestraat en de Anna Paulownastraat aangelegd: de Bazarstraat, exceptioneel vernoemd naar het warenhuis.

Stadsnatuur

Het doet goed om te zien dat stadsnatuur, al is het nog zo klein, een comeback maakt. Vrolijk gekleurde eilandjes verrijzen in een zee van steen. Hier in de Bazarstraat prijken nu rode tulpen aan de rand van de grote parkeerplaats. Dankzij een zacht zeebriesje wuiven ze ons in het voorbijgaan toe. Bescheiden klein en ontegenzeggelijk Hollands.

Tekst & Foto: Alexia Stins