Willem Frederik Hendrik, prins der Nederlanden (1820 – 1879): Onbekend maar toch bemind.
Prins Hendrik was de derde zoon van koning Willem II en koningin Anna Paulowna. Omdat zijn oudere broer en latere troonopvolger al de naam Willem gebruikte, werd Hendrik zijn roepnaam.
Zoals gebruikelijk bij de Oranjes volgden de mannelijke telgen een militaire opleiding. Zijn twee oudere broers volgden een militaire carrière te land. Om die reden ging Hendrik naar de marine. In 1830 (op 10-jarige leeftijd!) werd hij al benoemd tot adelborst en in de dertiger jaren van de 19e eeuw maakte hij vele reizen, o.a. naar Nederlands Indië en Suriname. Dit leverde hem de bijnaam ‘De Zeevaarder’ op. Op 20-jarige leeftijd kreeg hij het bevel over een fregat van de Nederlandse marine. Ook was hij betrokken bij de oprichting en financiering van verschillende watersportverenigingen. Daarom werd hij ook wel de ‘Watersportprins’ genoemd. In 1852 werd hij benoemd tot opperbevelhebber van de Nederlandse vloot.
Toen in 1849 koning Willem II overleed, zag het er even naar uit dat Hendrik hem zou moeten opvolgen. Zijn oudste broer Willem liet namelijk weten dat hij geen koning wilde worden omdat: “mijn vader die belachelijke Grondwet van 1848 heeft geslikt”. In die grondwet werd de koning alle macht ontnomen en viel hij onder de ministeriële verantwoordelijkheid. Maar Willem liet zich ompraten en aanvaardde toch als koning Willem III de troon. Daarmee werd hij ook Groothertog van Luxemburg. Daar had hij echter niet veel mee en hij benoemde in 1850 zijn broer Hendrik tot stadhouder van het Groothertogdom.
Het was daar een turbulente tijd. Conflicten tussen conservatieven en liberalen beheersten de Luxemburgse politiek. Hendrik heeft zijn taak gewetensvol uitgevoerd en heeft zich ingezet voor de Luxemburgse zelfstandigheid en neutraliteit. De Luxemburgse bevolking waardeerde dat en Hendrik werd een populaire stadhouder.
Hendrik investeerde veel geld in allerlei ondernemingen die goed waren voor de economische ontwikkeling van Nederland (en tegelijk voor zijn eigen financiële positie). Onder andere door deelnemingen aan de Billitonmaatschappij (tinwinning in Indië) werd hij een vermogend man.
Het eerste huwelijk van prins Hendrik met Amalia van Saksen-Weimar bleef kinderloos. Omdat er bij de kinderen van zijn broer Willem III nog geen nazaten in zicht waren, werd gevreesd voor het voortbestaan van de dynastie. Na het overlijden van Amalia heeft prins Hendrik daarom besloten te hertrouwen met Maria van Pruisen om, mocht dat nodig zijn, de dynastie te kunnen redden. Zo ver kwam het niet omdat Hendrik 5 maanden na het huwelijk onverwacht overleed. De dynastie is uiteindelijk gered doordat Willem III op latere leeftijd trouwde met Emma van Waldeck-Pyrmont met wie hij prinses Wilhelmina kreeg.
