Straatverhalen: Bijzondere buren
Zeehelden gaan regelmatig gepaard met huisdieren. Kleine of best grote exemplaren, maar het heeft uiteraard wel zijn grenzen. Jenny de Olifant is echt verleden tijd. Toch blijft het verrassend om in een van de kortste straatjes die wij in onze stadswijk kennen – de Tivolistraat – een grasveld met dorpse dieren aan te treffen.
Deze opmerkelijke buren verspreiden andere geluiden dan het gezang van de groengele kanariepiet, het gemiauw van de schootpoes of het geblaf van de brave hond van het baasje. We hebben het vooral over gekraai en gemekker, geknor en gehinnik. Oké, het zouden nog steeds geluiden van mensen kunnen zijn, maar in dit geval gaat het echt om de inwoners van de kinderboerderij De Beestenboel.
Het is een rustpunt in de wijk. Kindergekir past hier wel bij. Dat mag de rust best verstoren.
Nu de lente er weer aankomt en wij wat vaker binnen voor buiten gaan verruilen, is het een uitgelezen plek om lekker mindful te zijn, groen op te snuiven en ja, af en toe ook een vleugje mestlucht waar te nemen. Maar dat mag de pret niet drukken.
Trouwens, mocht u tijdens uw wijkwandeling hier een tussenstop maken, dan kunt u zonder problemen uw oud frituurvet op deze plek achterlaten (in de verpakking wel te verstaan). Daarbij vinden kleine elektrische apparaten hier tevens hun weg naar de recyclebak. Een duurzame buur en nog aaibaar ook. Dat is toch best uitzonderlijk te noemen.
