Rondje Hond: Judaskus & Verliefd…
Oud maar niet gek, zeggen ze… Dat slaat op mij, want de baas ging alweer een paar daagjes weg en had stiekem haar eigen tasje in het halletje klaar gezet. Tot ik het door had en er pontificaal boven op ging liggen… “Nee Luukie, je kunt niet mee, ik ga naar een museum, dat is niet voor hondjes.
Ik kom straks weer terug. Jij moet mooi op het huis passen. Jan komt…
Dag Luukie, daaaaaag, goed je best doen hè?? Tot straks…” En weg was ze.
Toen Jan kwam, deed ik net alsof ik heel verbaasd was. Keek hem lodderig en vertwijfeld aan; wat zijn hart deed breken. Heel leuk heeft‘ie me laten snuffelen en ik mocht overal wandelen, opnieuw op het pleintje, want daar hangt / zit sinds kort een heel lekker luchtje. De baas wordt daar soms wat ongeduldig van en vind het aflikken van plantjes niet zo fris, maar deze baas vind alles goed…
Ook het eten valt me enorm op. Krijg ik van haar een klein stukje vlees van haar eigen bord als toetje, deze baas verwend me met een heel lamskarbonaadje…
Kijk, voor die dingen wil ik wel wat harder lopen! Bij het bezorgde telefoontje van de opperbaas, keek ik verliefd naar baas 2, toen die mijn naam noemde en zei dat alles in orde was. Dat we samen veel plezier hadden en dat ze gerust nog een dagje weg kon blijven… Ik likte zijn hand. Ging op mijn gebochelde ruggetje liggen en fluisterde: kroelen maar ouwe jongen, doe je best…daar lust ik wel pap van…
Toen baas 1 weer thuis was, gingen we naar het plein. Daar kwam ik die lekkere Bowie met zijn baas tegen en ik ertegen aan. Of erover. Of eronder. Het maakte me niet uit: I was in LOVE.
Els Kruik
