Zeeheld: Guine Moerman
Sinds april 2017 zit Guine Moerman in het bestuur en is zij secretaris van Stichting Wijkbestuur De Groene Eland. In het dagelijks leven is zij getrouwd, moeder van drie kinderen en fulltime beleidsmedewerker bij het Ministerie van Infrastructuur en Waterstaat.
Stel je voor. Het is een mooie zonnige dag in augustus en je rijdt samen met een vriendin over de A4 richting dagje Amsterdam. Vanaf links voor je slingert zich plotseling een auto de weg over. Hij raakt nog een auto, slaat over de kop en in je achteruitkijkspiegel zie je hem rechtsachter je in een sloot belanden.
Het ging allemaal razendsnel en Guine Moerman hoefde niet lang na te denken. Slalommend stak ze twee baanvakken over en zette haar auto aan de kant; haar vriendin belde de politie en zij rende naar de auto en sprong samen met Nico, een andere weggebruiker die ook was gestopt, de stinkende sloot in. De auto lag op zijn kop in de modderige sloot, het portier was ingedeukt en wilde niet open. De auto moest gekeerd worden en hoe doe je dat. De vrouw van Nico riep naar andere mensen die ook gestopt waren dat ze moesten helpen en ook die sprongen de sloot in. Toen ze – inmiddels waren ze met z’n zessen – de auto hadden gekeerd, kwam het bemodderde gezicht van de bijrijder boven water. Op de vraag of er nog mensen in de auto waren mompelde hij wat en plots was daar het hoofd van de bestuurster. Zij had gemerkt dat de auto was gedraaid en had zich los gewurmd uit de veiligheidsgordel en beantwoordde de tot driemaal herhaalde vraag of er nog meer mensen in de auto zaten met een “nee”. Het kostte veel moeite de twee uit de auto te krijgen. De bijrijder was groggy en zijn hoofd moest tijdens die operatie boven water gehouden worden. Het duurde lang voor er hulp kwam.
Maar dan is er plotseling een traumahelikopter, een brandweerwagen en ziekenauto en je staat opeens aan de zijkant van de snelweg in je ondergoed en wordt schoongespoten door de brandweer.
De bestuurster had lichte verwondingen, maar de bijrijder was er ernstig aan toe. Na het ongeval werd hij nog achtentwintig dagen in coma gehouden.
Charmante burgervader Onno Hoes van de gemeente Haarlemmermeer vond terecht dat hij deze helden moest eren met een mooie, betrokken toespraak, een oorkonde en een bos bloemen. De redders in nood hadden elkaar niet meer gezien na het ongeval. Op deze herdenking ontstond iets moois. Met waarschijnlijk hetzelfde automatisme waarmee ze gezamenlijk de auto hadden gekeerd en daarmee het leven van de automobilisten hadden gered, begonnen ze in een kring te praten en dat was indrukwekkend om te zien.
Ook al was het ongeval in augustus 2017, Guine is er nog steeds beduusd van. Wij hadden eerder de BedrijfsHulpVerlening cursus afgerond en ook al denk en hoop je dat je die kennis nooit nodig zal hebben, steek je daar toch veel van op.
Eigenlijk is wat we hebben gedaan heel normaal. Je ziet iets vreselijks gebeuren en je handelt ernaar. Evengoed vind ik het fijn om hier te zijn en te praten met alle betrokkenen. Het had ook slecht af kunnen lopen en was het niet gelukt om deze mensen uit de auto te krijgen. Ik vrees dat we dan nu anders in het leven zouden staan. Daar moet je eigenlijk niet aan denken, maar juist op dit soort momenten doe je dat wel. Die sloot stonk zo vreselijk dat we allemaal onze kleren weg hebben moeten gooien. Een keer douchen was niet voldoende.
Het secretariaat van het wijkbestuur: Een makkie!
Tekst en foto’s Wybe van de Kuinder
