Stoepkrijt
KLEINE VERHALEN – In de Vondelstraat waren stoeptegels ingekleurd met krijt in pasteltinten. De tramrails glommen in de zon, een merel zong. Verderop ratelde een fiets.
Ineens had ik zin om over die tegels te hinkelen, maar ik deed het niet.
Op de stoep, op een uitgespreid stuk karton, zaten een broer en zus te midden van krijtjes en papier. Het meisje kleurde een diepblauwe zee.
‘Wilt u een tekening kopen?’ vroeg de jongen.
Dat wilde ik zeker wel.
‘Welke wilt u?’ vroeg hij.
Ik knielde om ze beter te bekijken. Voorzichtig spreidde hij de tekeningen voor me uit, de hoeken tussen duim en wijsvinger geklemd. De wind ritselde tussen de papieren. Door het loof van de lindes fonkelde zonlicht, op het krijt dansten schaduwen.
‘We hebben aan de voorkant én de achterkant getekend,’ zei hij.
Gezonken boten, blauwe vissen. Een van de ouders had er in blokletters bijgeschreven: bovenwateraanzicht, onderwateraanzicht.
‘De zon.’ Hij draaide een tekening om. ‘En een schatkist op de bodem van de zee.’
Een grote gele zon en een schatkast, dat stemde hoopvol.
‘Die neem ik,’ zei ik.
‘Dat is dan tien cent of minder,’ zei hij.
Uit de diepten van mijn jaszak, tussen haarspelden en een pakje Fisherman’s Friend, viste ik een muntje op. Ik gaf het hem en rolde de tekening op. Broer en zus werkten alweer voorovergebogen aan de volgende.
Ik liep verder. Thuis hing ik de zon en de schatkist aan de koelkast.
De volgende ochtend wandelde ik weer door de Vondelstraat. Een meeuw trippelde over een autodak. Een frisse bries jaagde bloesem tussen fietsspaken door. Een lucht van lood, grijze tegels.
Gelukkig was de krijttekening er nog, met mintgroene cirkels en hemelsblauwe driehoeken.
Toen deed ik ’t wél, heel snel, heel even: hinkelen. Mijn schoenzolen schuurden over de stoeptegels.
Ineens dacht ik aan lieveheersbeestjes in een emmer. De kruidige geur van de pijptabak van de meester in groep zeven. De landkaart van Nederland die door een lentebries tegen de muur van het klaslokaal klapperde. Luchtige herinneringen, snel verwaaid.
Maar hinkelen, dat zou ik vaker moeten doen.
