Zeeheldin: Kathy Voyles
Kathy Voyles mag met recht een echte Zeeheld genoemd worden. Net als Michiel de Ruyter en Abel Tasman reisde ze de hele wereld rond. Van Nieuw-Zeeland naar Londen ging ze ooit, om uiteindelijk met man en kinderen in het Zeeheldenkwartier te eindigen.
Na bijna twee decennia is het nu tijd om weer terug te gaan. Binnenkort verhuist Kathy naar Waiheke Island, een idyllische plek voor de kust van Nieuw Zeeland. Als actieve expat – zo maakt Kathy het Engelstalige programma DutchBuzz op Den Haag FM – valt het afscheid haar bepaald niet licht.
“Elke Nieuw-Zeelander heeft een wereldreiziger in zich”, zegt Kathy. Ik spreek haar tussen de dozen, op de dag voor de verhuizer de eerste helft van de inboedel in komt laden. Een opvallend mooi en groot huis aan de Veenkade, met vanuit de woonkamer een majestueus uitzicht op de gracht. “Ik ben zelf opgegroeid op een boerderij in Nieuw-Zeeland, maar mijn vader was Amerikaans. Net als vele anderen was ik ook nieuwsgierig naar wat er aan de andere kant van de wereld te zien was.” Na een tijd als schooltandarts op het Nieuw-Zeelandse platteland gewerkt te hebben, verhuisde Kathy naar Londen. Daar viel ze als een blok voor Engelsman Mike, die best met haar mee terug naar Nieuw-Zeeland wilde. Het liep anders. Mike werd aangenomen bij het European Patent Office in Rijswijk, het stel verhuisde naar Den Haag. Kathy: “Eigenlijk zijn we nooit van plan geweest lang te blijven. Maar toen de kinderen kwamen en we dit huis vonden, wilden we niet meer weg.”
Toen Kathy en haar gezin naar het Zeeheldenkwartier verhuisden, zag de buurt er nog heel anders uit. Vooral de enorme hoeveelheid hondenpoep op straat schokte Kathy. Ze richtte een stichting op, ‘Kids in the City’ en schreef zelfs een kinderboek over het hondenpoepprobleem. Gelukkig is er veel veranderd sinds die tijd. De straten zijn schoner en de buurt is een stuk levendiger. Bars, restaurantjes en kleine b&b’s hebben de wijk aantrekkelijker gemaakt. Kathy kijkt er vol bewondering naar. “Ooit heb ik geprobeerd een bed & breakfast te beginnen, maar het bleek enorm moeilijk om in het woud van regels mijn weg te vinden. Mensen die dat wel lukt, zoals de eigenaren van de nieuwe B&B op het Anna Paulownaplein, bewonder ik mateloos!”
In al haar jaren als zeeheld heeft Kathy zich altijd ingezet voor het groen en de voorzieningen in de buurt. “Dat kan nog steeds beter. Er zijn meer plekken nodig waar mensen elkaar kunnen ontmoeten. Dat de bomen aan de Veenkade weggaan, vind ik intens jammer. Maar het is ook een kans. Er kan zoveel meer met de gracht. Verlicht de bruggen in de avond, plant meer en diverser groen. En probeer de coffeeshops weg te krijgen; ze doen niets voor de wijk. Kathy werpt een melancholische blik op de gracht en zucht: “I shall miss it immensely.”
