Rondje Hond: Ik heb het koud
Ongelooflijk wat een enkele opmerking van de baas al niet kan betekenen. Voor mij dan.
Ze zou me nog een weekje aankijken…
Ik had me namelijk niet erg actief gedragen. Voelde me een poes of zo. Eentje die de hele tijd in een mandje tegen de verwarming aanligt en geen poot verzet. Toen ze me mee naar buiten de regen in probeerde te krijgen verzette ik me. Bleef op de drempel en deed mijn drol daar! Op de drempel … Dat was de limit! Had ze niet eerder gezegd dat als ik alles liet lopen …
Die week heb ik me keurig gedragen. Als hond in mijn mand tegen de verwarming aan, maar toch had ik niet veel trek, en steeds onze straat of hetzelfde bosje door zag ik ook niet erg zitten, dus ik sleepte me er door heen of ging er gewoon bij liggen.
Die week bleef ze me dagelijks observeren, alles werd genoteerd achter die ogen, en toen werd de maandagafspraak voor de dierendok gemaakt.
Die dag regende het zo erg dat ik zelfs de tuin niet in wilde voor het een of ander. Ze moest me de auto in en uit slepen naar die dok. Ik had geen zin.
De dok heeft me grondig door genomen en vond me eigenlijk toch niet zo slecht…alles wat de baas zei was ergens wel verklaarbaar: oudere hond, wel op gewicht, pijnstillertje erbij, kon zo nog wel even door… gerustgesteld liet ik me op de grond zetten en liet daar een grote drol. De dok vond het niet zo erg, “dat was van de stress bij het schoonmaken van zijn oren”, zei ze en ze typte nog een paar dingetjes op papier…
Bij de balie kreeg de baas bijna een hartverzakking: alweer de volle mep mompelde ze, met terugkomadvies. Luukie Luuk als je nou niet sneller gaat…
Els Kruik
