Zwervende winkelwagentjes van AH
TEKST RENÉ MORS
FOTO WYBE VAN DE KUINDER
In het Zeeheldennieuws #2 van het afgelopen jaar werd in de rubriek ‘Schrijnend’ – terecht naar mijn mening – geklaagd over het grote aantal winkelwagentjes van Albert Heijn die eenzaam en verlaten in de straten zijn achtergelaten. De schrijver van dat artikel verweet dat aan Albert Heijn omdat die het muntjessysteem heeft afgeschaft. Daar was ik het niet mee eens, want dat is namelijk de wereld op z’n kop zetten. Albert Heijn verspreidt die wagentjes niet door de wijk, maar een klein aantal hufterige klanten verrekken het om hun wagentjes terug te brengen.
Daarnaast werd Albert Heijn verweten geen duurzame onderneming te zijn o.a. vanwege de herrie van vrachtwagens die hun goederen komen afleveren.
Al met al voldoende reden om te onderzoeken of er ook een andere kant aan dat verhaal zit. Dus heb ik een afspraak gemaakt met Nathan Ririhena, de supermarktmanager van de Albert Heijn XL in de Elandstraat. Ik word hartelijk door hem ontvangen achter de grijze klapdeuren aan het eind van de winkel. Leuk om ook dat deel van de winkel eens te zien. Nathan vertelt me dat de AH in de Elandstraat een van de grootste vestigingen van Nederland is die wekelijks 50.000 klanten bedient en 300 medewerkers heeft. Ze doen hun best om onderdeel te zijn van de wijk. Zo ondersteunen ze verschillende wijkinitiatieven met geld en/of producten en leveren ze ieder jaar een bijdrage aan het Zeeheldenfestival. Ook zorgen ze ervoor dat de medewerkers een afspiegeling vormen van de buurtbewoners.
Albert Heijn streeft ernaar om de overlast voor zijn buren zo veel mogelijk te beperken. Vroeger werden de hele nacht door goederen aangevoerd. Maar sinds kort niet meer na 23.00 uur. Aanvoer van goederen vindt bovendien tegenwoordig uitsluitend plaats met elektrische vrachtwagens. Ik heb er een horen vertrekken. Het enige wat je hoort is het zachte geruis van de banden. Een gemiddelde niet-elektrische scooter maakt aanzienlijk meer lawaai. Ook hebben ze onlangs het mechanische rolluik vervangen door een elektrische. Dat gaat vrijwel geruisloos open en dicht.
Terug naar de winkelwagentjes. Op mijn vraag waarom van de plastic muntjes is afgestapt vertelt Nathan me dat de corona-epidemie daar de aanleiding voor was. Vermeden moest worden dat klanten door gehannes met muntjes te dicht op elkaar zouden staan bij het pakken van winkelwagentjes. Door het loslaten van de muntjes was de gedachte, zou het pakken van winkelwagentjes vlotter verlopen. Bovendien paste het goed in het streven van Albert Heijn om de hoeveelheid plastic te verminderen. Reden waarom ook de plastic zakjes bij de groenteafdeling zijn verdwenen.
Blijft nog de vraag waarom indertijd van de echte munten is afgestapt. De reden daarvoor was dat klanten steeds vaker geen cash geld meer bij zich hadden. Het was dus makkelijker voor klanten om van de euromunten af te stappen.
Albert Heijn heeft veel last van die klanten die winkelwagentjes meenemen en niet terugbrengen. Op die manier verdwijnen er jaarlijks zo’n 150 winkelwagentjes à € 150,- . En het klopt niet wat er in het stukje ’Schrijnend’ stond dat vroeger de wieltjes van de wagentjes blokkeerden als je buiten het AH-gebied kwam. Misschien was dat in het verleden bij de Konmar zo, maar bij AH is dat nooit het geval geweest.
Maar de verdwijnende winkelwagentjes is niet het enige probleem. Toen ik een blik mocht werpen achter de grijze klapdeuren was er net een nieuwe voorraad van 650 winkelmandjes afgeleverd. Nathan vertelde me dat die hele voorraad mandjes in drie maanden door klanten wordt meegenomen. Het is maar wat je schrijnend noemt.
Ik kom tot de conclusie dat Albert Heijn binnen de mogelijkheden die er zijn, m.a.w. wat zijn klanten accepteren, zijn best doet om duurzaam te zijn, rekening te houden met zijn buren en een positief onderdeel te zijn van de wijk. Het zou ons als klanten sieren in ieder geval de winkelwagentjes en –mandjes gewoon fatsoenlijk te laten waar ze horen.
