Mijmeringen in het Fletcher Hotel
TEKST EN FOTO ERIK HOUTZAGER
Ik zit (zat) in een spagaat. Wij hebben een houten zomerhuis in Holten, met de nadruk op zomer, er is geen CV en geen gasaansluiting.
Toen ik nog werkzaam was als leerkracht van 15- en 16-jarigen had ik mijn leerlingen voorgehouden dat we 1-04-20..? naar Holten zouden gaan. Ze geloofden me natuurlijk niet, maar ik hield vol en op 2 april was het duidelijk dat het een grap was. Mijn leerlingen baalden, maar ze bedachten ter plekke een tegengrap en de volgende dag kreeg ik een telefoontje, “we zijn er”. Ze hadden ingebroken (erg gemakkelijk) in ons huisje.
Nu zou er een centrum komen voor statushouders in een vakantiepark, vlakbij.
Tja paniek, als leerlingen zo makkelijk binnen kunnen komen, wat zouden volwassene statushouders dan wel niet kunnen? Ik ben in augustus begonnen als vrijwilliger in het Fletcher Hotel en ben bezig de mensen daar Nederlands te leren. Wat je dan ziet en meemaakt: de mensen vervelen zich, ze mogen bijna niets, er is nauwelijks opvang, kinderen gaan niet naar school, maar daarnaast zie ik, als wij komen, groot enthousiasme en bereidheid om de taal te leren, heel veel plezier, lachen om foutjes, altijd klaar om te helpen waar mogelijk en uiteraard ook angst voor het onbekende. Eigenlijk mijn gevoel bij statushouders in Holten, hoe raar kan het lopen.
Hoe het afgelopen is met mijn leerlingen in ons huisje? Ik heb ze opgehaald en we hebben op de terugweg ontzettend veel plezier gehad in de auto en nee het huisje heeft geen elektronische bewaking, nog steeds niet.
