Rondje Hond: Samen met een karretje
Het is vreselijk, mijn baas kijkt teveel TV, ze wil dat we samen blijven wandelen. Geïnspireerd door de politiek, want ik wil en kan niet zoveel meer, maar ZIJ wil er nog iets van maken. Zegt ze: Samen komen we er. Ze ziet, merkt heel goed, dat mijn achterpootjes het laten afweten, zelfs na een injectie met anabole steroïden, verboden voor andere sprinters, maar dat heeft dus niet geholpen. Die sprint bleef uit. Ik hang in mijn mand en wil niet. Ga liggen als het een beetje moeilijk weer is, regen enzo. Beter de tuin, daar kan ik alles doen. Een echte boswandeling zit er niet meer in: stukje auto, uitstappen met beleid, snuffelen hier en daar, stukje lopen, andere vrouwendiertjes, dat is het wel zo’n beetje.
De baas staat er steeds sulliger bij, de riem is niet nodig die hangt al slap…
Maar deze week kreeg ze het licht! Als een echte dierendok zegt ze: er is nog een optie, we gaan uitkijken naar een karretje, een hondenbuggy. Opvouwbaar voor in de auto en comfortabel met een dakje voor de regen. Als je geen zin meer hebt of moe bent dan klappen we dat uit en gaan we lekker verder en kun je alles zien en ruiken…Goed idee he?
Ik kijk haar aan, zij weet wat goed voor me is. Ik ben een hond, heb dus niets te vertellen, maar denk aan al die vreselijke hondjes met karretjes die ik in vele bosjes al ben tegen gekomen. My God, is dit mijn voorland?
Ik vrees van wel, want via Marktplaats gaan we waarschijnlijk een kanariegele hondenbuggy kopen. Een koopje volgens de baas en ook een leuk tripje in de auto. Ik mag het zelf uitproberen of het past, en anders verzint ze er wel iets creatiefs op, een extra plankje ofzo…
Els Kruik
